یکی از سوالاتی که شاید برای شما هم پیش آمده باشد این است که حدود رابطه جنسی در دوران نامزدی و قبل از ازدواج به چه صورت باید باشد و آیا در قانون و شرع، حدودی برای رابطه زناشویی در دوران نامزدی و عقد درنظر گرفته شده است یا خیر و اینکه اصلا زوجین چگونه می‌توانند رابطه جنسی‌شان در دوران عقد را مدیریت کنند؟ تا پایان این مقاله از مجله حقوقی دادمان با ما همراه باشید تا با جزئیات بیشتری به حدود رابطه جنسی در دوران نامزدی و همچنین حدود رابطه جنسی در دوران عقد بپردازیم.
تفاوت حدود رابطه جنسی در دوران نامزدی و عقد
حدود رابطه جنسی در دوران نامزدی : دوران نامزدی همانطور که از نامش پیداست به معنای زدن نام است، این دوره معمولا برای آشنایی بیشتر دختر و پسر و همچنین خانواده ها صورت می‌گیرد، در بین برخی از خانواده‌ها مرسوم است که در این دوره بین دختر و پسر صیغه خوانده شود تا به هم محرم باشند و اگر گه‌گاهی خواستند با هم بیرون بروند و یا صحبتی داشته باشند، از لحاظ شرعی مشکلی نداشته باشد.
پس همانطور که مشخص شد اگر در دوران نامزدی، زوجین صیغه یا عقد نباشند نمی‌توانند رابطه جنسی داشته باشند ولی اگر صیغه باشند، شرعا می‌توانند تا هر حد و حدودی که بخواهند رابطه برقرار کنند. اما همانطور که می‌دانیم این دوران برای آشنایی بیشتر طرفین است و بیشتر فرصتی است برای شناخت و آگاهی طرفین از روحیات و خلقیات یکدیگر، پس ایجاد وابستگی جسمانی هر چه تمام‌تر، نه تنها به نفعشان نیست بلکه زیان‌هایی نیز دارد و شاید حتی آن‌هارا از هدف اصلی دوران نامزدی بسیار دور کند.
البته در دید عامه مردم مفهوم دوران نامزدی و عقد یکسان تلقی می‌شود و به کسانی که عقد کرده‌اند اما زیر یک سقف نرفته‌اند نامزد نیز گفته می‌شود.
حدود رابطه جنسی در دوران عقد: احتمالا حدود رابطه جنسی در دوران عقد برای هرکسی متفاوت از دوران نامزدی می‌باشد، چرا که در این دوره خطبه عقد دائم خوانده شده و از لحاظ شرعی هر نوع رابطه جنسی کاملا حلال است و حتی فرزندآوری نیز مشکلی ندارد.
اما اینجا با نگاه عرف برخورد می‌کنیم! عرفی که به ما می‌گوید فرزندآوری در دوران عقد درست نیست و یا رابطه جنسی کامل، برای طرفین نیز نادرست است.
البته دلایلی هم برایشان موجود است، مثلا همانطور که می‌دانیم سبک ازدواج سنتی این اجازه را به زوجین نمی‌دهد که از همه ویژگی‌های شخصی و خانوادگی هم با خبر شوند و اگر به هر دلیلی در دوران عقد با مشکلاتی مواجه شوند که مربوط به خودشان یا حتی بین خانواده‌ها باشد و مجبور به جدایی شوند، بهتر است که در این مدت رابطه جنسی و وابستگی جسمی عمیقی بین‌شان به‌وجود نیامده باشد.
همچنین رعایت حدود رابطه جنسی در دوران عقد باعث می‌شود که از احتمال اندکی که بارداری در این دوران دارد و حتی با وجود لوازم پیشگیری نیز ممکن است اتفاق بیوفتد جلوگیری شود، چرا که این پدیده‌ی دوست‌داشتنی اگر در زمان نامناسب رخ دهد می‌تواند به معضل نیز تبدیل شود.
علاوه‌بر آن بسیاری از خانواده‌ها و نیز خود زوجین معتقدند که این رابطه باید در زمان و مکان مناسب صورت بگیرد و این شور و اشتیاق نداشتن رابطه جنسی در دوران نامزدی و عقد به‌طور کامل باید تا هنگامی که زیر یک سقف نرفته‌اند همراهشان باشد.
رابطه جنسی در دوران نامزدی و عقد اگر در چارچوب مشخصی باشد و نیز حد و حدودی برایش در نظر گرفته شده باشد بسیار هم می‌تواند دوست‌داشتنی و جذاب باشد و تا حدودی نیازهای جنسی طرفین را برطرف کند! هرچند باید بدانیم که اگر ما یکی از طرفین این رابطه هستیم و خواستار برقراری رابطه جنسی به‌طور کامل در دوران عقد می‌باشیم، بیشتر از هرچیزی باید به خواسته‌ی طرف مقابل و نیز نظرش در رابطه با این موضوع توجه کنیم و به او احترام بگذاریم، پس در حالت کلی تعیین حدود درباره موضوع رابطه جنسی در دوران نامزدی و عقد شخصی، بستگی به طرفین رابطه‌ی زوجیت دارد.
آزار جنسی و تجاوز جنسی در دوران نامزدی و عقد
در اوایل قرن نوزدهم میلادی، فعالان حقوق زنان موجی را راه‌اندازی کردند که هدف اصلی آن مطالبه حقوق زنان در مسئله کنترل اختیار بدن و نیز بارداری بود. سرانجام با گسترش اعتراضات، در سال ۱۹۹۳ کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، اعلامیه پایان خشونت علیه زنان را که با توجه به آن، تجاوز زناشویی یک تجاوز به حقوق بشر محسوب می‌شد، منتشر کرد. البته با وجود پیگیری‌ها و تلاش‌های بسیار زنان در این زمینه، این موضوع هنوز هم در بسیاری از کشورهای دنیا غیرقانونی محسوب نمی‌شود. طبق گزارشی در سال ۲۰۱۱ که نهاد زنان سازمان ملل متحد آن را منتشر کرد، حداقل ۵۲ کشور در جهان، تجاوز زناشویی را در حقوق کیفری خود غیرقانونی به‌حساب آورده‌اند.
اما تجاوز جنسی از لحاظ شرعی در ایران چه حکمی دارد?
در پاسخ به سوالی که درباره رابطه جنسی اجباری در دوران نامزدی و عقد از سوی پسر با دختری که رضایت برقراری رابطه را ندارند پرسیده شده بود، برخی مراجع نظراتی داده‌اند که در ادامه برخی از آن‌هارا بررسی می‌کنیم:
پاسخ رهبری:
رابطه جنسی در دوران نامزدی و عقد تجاوز نمی شود ولی اخلاقی نیست. زن هم لازم نیست تمکین کند. دختر می تواند حق ازاله بکارت را بگیرد.
پاسخ آیت الله مکارم شیرازی:
همین که محرمیت بوده کافی است، این که شرط ضمن عقد را رعایت نکرده گناه کرده است و دختر می تواند شکایت کند. برای باکرگی اما حرمت نمی آورد که نتوانند ازدواج کنند. این کار حرام است ولی مبطل عقد نیست.
زن چگونه می‌تواند در دوران عقد طلاق بگیرد؟
در ادامه بحث حدود رابطه جنسی در دوران نامزدی و عقد شاید این سوال برایتان مطرح شود که اگر در دوران عقد، طرفین رابطه دچار اختلافاتی شوند و بخواهند از یکدیگر جدا شوند، چه مواردی را باید رعایت کنند؟ در پاسخ به این سوال، باید ذکر کرد که با توجه به این موضوع که در این دوران زوجین زیر یک سقف نرفته‌اند، اثبات عسر و حرج برای زن دشوار است، البته اگر او برای طلاق، وکالت و یا اصطلاحا حق طلاق داشته باشد، می‌تواند راحت‌تر درخواستش را مطرح کند و طلاق بگیرد.
اگر هم هیچکدام از این شرایطی که نام بردیم برای زوجه وجود نداشته باشد، باید یکی از شروط دوازده‌گانه عقد موجود باشد تا او بتواند درخواست طلاقش را به دادگاه ارائه کند.