وعده قبل از نکاح ، ایجاد تعهد نمی کند. در خواستگاری، توافق پسر و دختر و یا خانواده‌های دو طرف درباره نکاح یا ازدواج آتی ایجاد تعهد و حتی مشروعیت رابطه زناشویی ایجاد نمی‌کند. در ابن نوشتار از مجله حقوقی دادمان به بررسی این موضوع مهم می پردازیم.
طبق قانون مدنی وعده ازدواج، ایجاد علقه زوجیت نمی‌کند، اگرچه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای موقع ازدواج مقرر شده است، پرداخته شده باشد.
بنابراین هر یک از زن و مرد، در زمان خواستگاری و مادام که عقد نکاح جاری نشده است، می‌تواند از وصلت امتناع کند و طرف دیگر نمی‌تواند به هیچ‌وجه، او را مجبور به ازدواج کرده یا به جهت صرف امتناع از وصلت، مطالبه خسارتی کند و تا زمانی که عقد ازدواج منعقد نشده‌است نمی‌توان دو طرف را ملزم به زندگی زناشویی دانست و وعده‌هایی که عرفا بین خانواده‌ها تبادل می‌شود، ارزش حقوقی و یا سند رسمی را ندارد.
اگر بین دختر و پسری وعده قبل از نکاح صورت گرفته باشد و برای این تعهد هم وجه التزامی تعیین شده باشد که مثلا اگر پسر به تعهد خود برای ازدواج با دختر عمل نکرد باید مبلغ فلان ریال به دختر بپردازد، دختر نمی‌تواند در صورت امتناع پسر از وصلت با وی، این وجه التزام را از او مطالبه کند.
نکات مهم درباره وعده قبل از نکاح
نکته اول :
اگر مردی با وعده قبل از ازدواج دختری را فریب دهد و از این طریق خسارت مادی یا معنوی به وی وارد آورد، دختر می‌تواند جبران خسارت وارده به خود را درخواست کند و مرد ضامن جبران این خسارت است.
نکته دوم :
اگر دختر و پسری به یکدیگر برای آینده قول ازدواج بدهند، این تعهد به تنهایی آنها را زن و شوهر نمی‌کند. بنابراین هر گونه رابطه نامشروع بین آنها موجب مجازات مقرر در قانون مجازات اسلامی در این مورد است. این مجازات در صورتی که عمل بین آنها حکم زنا داشته باشد، برای بار اول صد ضربه شلاق از باب حد زنا و اگر رابطه نامشروع کمتر از زنا باشد، تا ۹۹ ضربه شلاق از باب تعزیر برای هر یک از طرفین خواهد بود.
نکته سوم :
اگر دختر و پسری با یکدیگر رابطه نامشروع داشته باشند، دختر نمی‌تواند از دادگاه الزام و اجبار پسر را برای جاری نمودن صیغه ازدواج درخواست کند.
نکته چهارم :
در صورتی که دو نفر با یکدیگر پیمان نامزدی بسته باشند و قبل از نکاح قول ازدواج به یکدیگر داده باشند و این ازدواج واقع نشود، طرفین می‌توانند هدایایی را که در طول دوران نامزدی به یکدیگر داده‌اند از یکدیگر مطالبه نمایند.
اگر عین این هدایا موجود نباشد، طرفین می‌توانند قیمت هدیه را از طرف مطالبه کنند، مگر اینکه هدیه قابل نگهداری نباشد و مصرف‌شدنی باشد، مانند مواد خوراکی یا اینکه اگر قابل نگهداری است، بدون تقصیر طرف از بین رفته باشد، مثلا انگشتر طلایی را که هدیه گرفته در اثر تصادف مفقود شود. (ماده ۱۰۳۷)
در بحث وعده قبل از نکاح در مورد هدایای قبل از دوره نامزدی، فقط در صورتی می‌توان هدیه را مطالبه کرد که خود آن هدیه موجود باشد و در آن نیز تغییری از ناحیه هدیه‌گیرنده صورت نگرفته باشد. (ماده ۸۰۳)