طلاق یک عمل تشریفاتی است؛ یعنی قانونگذار برای طلاق شرایطی را پیش‌بینی کرده است که صرفا طلاق در آن شرایط صحیح و درست می‌باشد. طبق قوانین در طلاق، تنها در صورت وجود برخی شرایط است که طلاق به درستی صورت می‌گیرد. یکی از شرایطی که در خصوص زنان مقرر شده است، پاک بودن زن می‌باشد. در این نوشتار از مجموعه مقالات موسسه حقوقی دادمان ب بررسی موارد مجازی که قانونگذار برای طلاق در عادت ماهیانه یا نفاس در نظر گرفته می پردازیم.
موارد مجاز طلاق در عادت ماهیانه یا نفاس
بر اساس قانون مدنی، اصل بر باطل بودن طلاقی است که در مدت عادت ماهیانه زن یا دوره نفاس (نفاس حالتی است مانند عادت زنانگی که هنگام زایمان در زنان به وجود می‌آید و مدت آن حداکثر ده روز بعد از زایمان است) واقع می‌شود، اما در ادامه ماده ۱۱۴۰ قانون مدنی چنین آمده است:
طلاق زن در مدت عادت زنانگی یا نفاس صحیح نیست؛ مگر این‌که زن حامله باشد یا طلاق قبل از نزدیکی با زن واقع شود یا شوهر غایب باشد به‌طوری که اطلاع از عادت زنانگی بودن زن نتواند حاصل کند”.
بنابراین ماده موارد مجاز طلاق در عادت ماهیانه یا نفاس عبارتند از:
طلاق زن آبستن یا باردار:
معمولا در دوران حاملگی عادت زنانگی یا نفاس وجود ندارد؛ به همین دلیل، طلاق در این دوران بلامانع است و قانونگذار پاکی زن را در این مورد شرط ندانسته است.
طلاق قبل از نزدیکی:
هرگاه زن و مرد بخواهند از هم طلاق بگیرند و رابطه زناشویی هم بینشان واقع نشده باشد، قانونگذار نیز پاکی زن را شرط ندانسته است و این طلاق از نوع طلاق بائن می‌باشد.
طلاق از طرف شوهر غایب:
اگر شوهر زن، غایب بوده باشد و در زمان طلاق با زن در یک منزل سکونت نداشته باشد، نمی‌تواند اطلاع حاصل کند که زن در عادت ماهیانه است یا خیر؛ پاکی زن شرط طلاق نمی‌باشد.
هم‌چنین، در سایر مواردی که زن و شوهر جدا از هم زندگی کنند، به نحوی که آگاهی مرد از وضعیت زن ممکن نباشد، در حکم غیبت مرد می‌باشد و طلاق دادن او صحیح است.