همان‌طور که می‌دانید، قرارداد نویسی یک امر تخصصی و حساس است. برای این‌که یک قرارداد بی‌نقص بنویسید؛ لازم است که از تمام جزئیات اصول قرارداد نویسی و نحوه تنظیم قرارداد آگاه شوید تا هیچ چیزی از قلم نیافتد و ضرری متوجه شما نباشد. در ادامه‌ی این مطلب، جزئیات کاملی از اصول قرارداد نویسی و نحوه تنظیم قرارداد را خواهیم آورد.
۵ اصول قرارداد نویسی و نحوه تنظیم قرارداد
۱) طرفین قرارداد
هر قرارداد، بین دو شخص منعقد می‌گردد. اشخاص طرف قرارداد می‌توانند حقیقی یا حقوقی باشند. در قرارداد نویسی با یک شخص حقیقی باید توجه کنید که شخص مقابل شما به سن بلوغ و رشد عقلی رسیده باشد.
علاوه بر آن در نحوه تنظیم قرارداد باید توجه داشته باشید که آن شخص شما ممنوع المعامله نباشد. هم‌چنین، لازم به ذکر است که اگر طرف مقابل شما به وکالت از شخص دیگری با شما قرارداد می‌بندد، حتماً برگه‌ی وکالت او را مطالعه کنید.
اگر قصد قرارداد نویسی با یک شخص حقوقی را دارید، لازم است که اساسنامه شرکت متعلق به آن شخص را مطالعه کنید. چرا که ممکن است آن شرکت در مورد موضوع قرارداد شما اهلیت نداشته باشد و قرارداد شما پشتوانه‌ی قانونی خود را از دست بدهد.
مورد دیگری که با توجه به اصول قرارداد نویسی و نحوه تنظیم قرارداد هنگام بستن قرارداد با یک شخص حقوقی باید مورد توجه قرار بگیرد، این است که اقامتگاه قانونی شرکت متعلق به آن شخص، باید در قرارداد ذکر شود. این مورد، هنگام بروز اختلاف، برای ابلاغ اوراق قضایی و هم‌چنین شناخت دادگاه صالح، بسیار مفید است.
۲) موضوع قرارداد
موضوع قرارداد، مال یا عملی است که طرفین قرارداد متعهد به تسلیم یا انجام آن هستند. البته در انتخاب موضوع قرارداد محدودیت خاصی وجود ندارد مگر آنکه به لحاظ شرعی و یا قانونی مخالف قوانین امری تلقی شود.
هرچه موضوع قرارداد به طور دقیق مشخص و واضح باشد؛ اختلاف نظر‌ها و برداشت‌های مختلف از آن کمتر خواهد بود.
۳) مبلغ قرارداد
مبلغ قرارداد، یکی از مهم‌ترین بخش‌های قرارداد نویسی محسوب می‌شود. مبلغ قرارداد و نحوه ی پرداخت آن، می‌توانند به شیوه های گوناگونی در قرارداد قید گردند.
۴) زمان اجرای تعهد
زمانی که طرفین ملزم به انجام تعهدات خودشان می‌باشند را زمان اجرای تعهد می‌گویند. در هر قرارداد، می‌توان ضمانت‌های اجرایی متعددی را برای عدم اجرای تعهد در زمان تعیین شده مشخص کرد.
۵) محل اجرای قرارداد
محلی که تعهد باید در آنجا انجام شود را محل اجرای تعهد می‌نامند. اگر در قرارداد نویسی، محل اجرای تعهد ذکر نشده باشد، مکان انعقاد قرارداد را به‌عنوان محل اجرای تعهد در نظر می‌گیرند.